Όσο υπάρχουνε Αχαιοί θα υπάρχει μία ωραία Ελένη
και ας είναι αλλού το χέρι αλλού ο λαιμός
Κάθε καιρός κι ο Τρωικός του πόλεμος.
Μακριά μέσα στ’ απώτατα βάθη του Αμνού
ο πόλεμος συνεχίζεται»
Οδυσσέας Ελύτης
******
O πόλεμος είναι πάντα πόλεμος. Αλλάζει η εποχή, αλλάζουνε τα πρόσωπα. Αλλάζει το τοπίο και το χιόνι γίνεται χορτάρι και το χορτάρι γίνεται έρημος και ο πόλεμος είναι πόλεμος. Τα λευκά πρόσωπα του πολέμου, τα μαύρα πρόσωπα του πολέμου, είναι πάντα τα θλιμμένα πρόσωπα του πολέμου.
******
Φίλοι
Που φεύγουν
Που χάνονται μια μέρα
Φωνές
Τη νύχτα
Μακρινές φωνές
Μάνας τρελής στους έρημους δρόμους
Κλάμα παιδιού χωρίς απάντηση
Ερείπια
Σαν τρυπημένες σάπιες σημαίες
Εφιάλτες,
Στα σιδερένια κρεβάτια
Όταν το φως λιγοστεύει
Τα ξημερώματα.
(Μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά;)
Μανόλης Αναγνωστάκης
******
Ο πόλεμος είναι πόνος. Ο χρόνος αλλάζει, μα ο πόνος δεν αλλάζει. Πλάι σε κάποια Εκάβη θρηνεί μια Γιούλια, πλάι σε κάποια Ανδρομάχη απελπίζεται μια Ντάρια.
Ο πόλεμος είναι θάνατος. Εφιάλτες τα βράδια, εφιάλτες τη μέρα, εφιάλτες τα χρόνια που θα έρθουν. Όποιοι κι αν πολεμάνε. Όποιοι κι αν τους πολεμάνε. Ο πόλεμος είναι πόλεμος και θα είναι πάντα πληγή.
Ανάμεσα στον καταιγισμό ειδήσεων και απόψεων και σύγχρονων εφέ, ας προσπαθήσουμε να μην το ξεχάσουμε. Ο πόλεμος είναι πάντα πόλεμος…
