Αν έπρεπε να ξεκινήσεις από την αρχή, τι θα έκανες διαφορετικά;

Φοράς την τήβεννό σου και πετάς το καπέλο σου στον αέρα. Στα τρία δευτερόλεπτα που παίρνει για να προσγειωθεί ξανά στα χέρια σου, φέρνεις στο μυαλό το μέλλον σου. Όχι το μακρινό, αλλά εκείνο που σε περιμένει έξω από την πύλη του πανεπιστημίου. Αυτό το μέλλον έχει όνομα, το λένε εργοδότηση, και θα λάβει έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στη ζωή σου για τα επόμενα σαράντα χρόνια.

Βγαίνεις από την πύλη λοιπόν και βρίσκεις μια δουλειά η οποία πληρώνει καλά και προσφέρει ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης. Αρχίζεις να βγάζεις αρκετά χρήματα κι έτσι κρατάς την οικογένειά σου ευτυχισμένη, με το να ικανοποιείς κάθε της ανάγκη.

Μέχρι τώρα, όλα καλά. Έρχεται μάλιστα και η πρώτη προαγωγή, μαζί με αύξηση. Εκστασιάζεσαι. Πας σπίτι στη γυναίκα και στα παιδιά σου και τους λες τα χαρμόσυνα νέα, έπειτα το γιορτάζετε με ένα μεγάλο πάρτι. Είσαι χαρούμενος τόσο για το γεγονός ότι ο κόπος σου αναγνωρίζεται και επιβραβεύεται όσο και για το ότι τώρα έχεις εκείνα τα έξτρα χρήματα που χρειάζονταν, για να αποκτήσεις την πισίνα που πάντα ονειρευόσουν.

Κάποια χρόνια αργότερα παίρνεις την επόμενη προαγωγή. Με πιο πολλά χρήματα στην τσέπη τώρα, αποφασίζεις να αλλάξεις το αμάξι σου, στοχεύοντας σε ένα πιο σύγχρονο, πιο γρήγορο, πιο πολυτελές μοντέλο. Στο κάτω - κάτω, δούλεψες σκληρά γι’ αυτή σου την προαγωγή, οπόταν σου αξίζει μια επιβράβευση.

Περνάνε κι άλλα χρόνια και μαζί τους φέρνουν πιο πολλές προαγωγές και παραπάνω χρήματα. Το σπίτι σου μεγαλώνει και η γκαρνταρόμπα σου αποκτά ιταλική φινέτσα. Καταφέρνεις επιτέλους να πας σ’ εκείνη την ονειρική κρουαζιέρα στην Καραϊβική, με εκείνο το υπερπολυτελές κρουαζιερόπλοιο που πάντα έβλεπες στις διαφημίσεις και ονειρευόσουν μια μέρα να γίνεις επιβάτης του.
 
Η ζωή είναι ωραία.

Έχει περάσει πολύς καιρός από εκείνη τη μέρα που πέταξες το καπέλο ψηλά στον αέρα - σαράντα ολόκληρα χρόνια, όλα τους σαν το φύσημα του ανέμου. Σου απομένουν μερικά ακόμη μέχρι την αφυπηρέτηση σου, οπόταν σε αυτό το σημείο πας πίσω νοερά, αναπολείς.

Σκέφτεσαι όλες εκείνες τις ατελείωτες μέρες και νύχτες που πέρασες στο γραφείο και τι θυσίασες για να φτάσεις στην κορυφή της επαγγελματικής πυραμίδας.

Σκέφτεσαι όλες εκείνες τις προαγωγές που επάξια πήρες, τη μια μετά την άλλη και τα λεφτά που τις συνόδευαν.

Θυμάσαι τον αρχικό σου μισθό όταν πρωτοξεκίναγες την καριέρα σου και τον συγκρίνεις με αυτόν που παίρνεις τώρα. Το χάσμα μεταξύ των δυο είναι τεράστιο.

Ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι κάτι. Όσα πιο πολλά χρήματα έβγαζες τόσα παραπάνω ξόδευες. Ψάχνεις να βρεις κομπόδεμα στον ορίζοντα, μάταια όμως.

Η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας σε γεμίζει με φόβο. Δεν έχεις φυλάξει χρήματα για τα «χρυσά χρόνια» της αφυπηρέτησής σου. Αντ’ αυτού, υιοθέτησες μια «όσο κερδίζω ξοδεύω» στρατηγική, μέσω της οποίας αποκόμισες σωρεία υλικών αγαθών μεν, μηδενική ρευστότητα δε. Τουλάχιστον να υπήρχε μηχανή του χρόνου για να πας πίσω και να φτιάξεις τα πράγματα…

Αφήνεις κατά μέρος τις ψευδαισθήσεις και αρχίζεις να αναρωτιέσαι γιατί. Πολλές απαντήσεις έρχονται και φεύγουν, μια όμως μένει - η εταιρεία για την οποία δούλευες δεν πρόσφερε ένα επαγγελματικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα. Αν το έκανε, δεν θα ήσουν σ’ αυτή τη θέση τώρα - μεγάλο σπίτι, ακριβό αμάξι, εξωτική πισίνα, αλλά ούτε υποψία κομποδέματος. Πώς μπορούν να θεωρούνται «χρυσά» αυτά τα χρόνια, όταν δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να τα ζήσεις στο έπακρο;

Αρχίζεις να ανησυχείς, έπειτα να αγχώνεσαι. Στην τελική πανικοβάλλεσαι. Άξιζε να πετάξεις όλα αυτά τα χρήματα σε εφήμερες απολαύσεις, αντί να τα φυλάξεις με σκοπό να διασφαλίσεις ένα ποιοτικό μέλλον, αφαιρώντας έτσι την αβεβαιότητα από αυτό; Δεν χρειάζεται να απαντήσεις, αφού η απάντησή σου είναι ήδη γνωστή. Το μαρτυρούν άλλωστε και οι ιδρωμένες σου παλάμες. Καθώς ετοιμάζεσαι να ακουμπήσεις τις τελευταίες στο πρόσωπό σου, σε μια κίνηση που υποδηλώνει μεταμέλεια, νιώθεις ένα καπέλο να προσγειώνεται πάνω τους. Συγκεκριμένα, ένα καπέλο αποφοίτησης. Το κρατάς απορημένος. Κοιτάζεις γύρω σου. Γέλια, χαρές και χειροκροτήματα επικρατούν στο χώρο. Φοράς ακόμη την τήβεννό σου και το ημερολόγιο της ζωής σε δείχνει είκοσι και κάτι. Χαμογελάς φανερά ανακουφισμένος.

Εκείνο το μέλλον που ακούει στο όνομα «εργοδότηση» είναι ακόμη εκεί έξω και σε περιμένει.

Μόλις έχεις βιώσει μια προβολή του μέλλοντός σου, η οποία λειτούργησε αφυπνιστικά, κάνοντας σου μια πολύ σημαντική ερώτηση: τι θα έκανες διαφορετικά αν σου δινόταν η ευκαιρία να ξεκινήσεις από την αρχή;

Και αυτή την απάντηση την ξέρεις ήδη. Θα επέλεγες να εργαστείς για μια εταιρεία η οποία έχει φροντίσει να υιοθετήσει ένα επαγγελματικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα για τους εργαζομένους της!

Για να δείτε πώς το Σχέδιο Επαγγελματικών Συντάξεων της EuroLife μπορεί να ωφελήσει τον οργανισμό σας και τους υπαλλήλους σας, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Εγκεκριμένο Οικονομικό Σύμβουλο Στάθη Π. Στασή στο 00357-99-531119 για μια περιεκτική παρουσίαση.