Είναι ένας ακόμη συνεχιστής της κυπριακής παράδοσης. Ένας άνθρωπος που μπορεί να κάνει το κέφι του, όμως κράτα ζωντανό ένα κομμάτι της Κύπρου μίας άλλης εποχής. Μίας εποχής που όλα ήταν απλά, ξέγνοιαστα και χωρίς τα προβλήματα της καθημερινότητας που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Αποτελεί και ο ίδιος ένα κρίκο της αλυσίδας που συνδέει το τώρα με το πριν, ώστε οι νέες γενιές να γνωρίζουν την παράδοση της χώρας μας.
Ο λόγος για τον κ. Γιάννη Γεωργίου, ο οποίος από τότε που ήταν Δημοτικό έμαθε την τέχνη της παραγωγής πιδκιαυλιών. Αν και ο ίδιος ξεκαθαρίζει πως το κάνει για το κέφι του, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ο κ. Γιάννης είναι ένας ακόμη άνθρωπος, που προσπαθεί με το δικό του τρόπο να κρατήσει άσβεστη την ιστορία μίας αλλιώτικης Κύπρου.
Μίας Κύπρου που δεν είχε τόσα άτομα, κάθε ηλικίας, κολλημένα μπροστά σε μία οθόνης. Μίας Κύπρου που στους αγρούς δεν έβλεπε κανείς μόνο τη φύση, αλλά και βοσκούς, που κάθονταν κάτω από ένα δέντρο και έπαιζαν μουσική. Μίας Κύπρου, που ο κόσμος ήταν πιο ανοιχτός και η καθημερινότητα πιο απλή.
Ο 70χρονος σήμερα Γιάννης Γεωργίου εξιστορεί στον REPORTER πώς ξεκίνησε να φτιάχνει πιδκιαύλια, στο κατεχόμενο χωριό του, τον Κοιλάνεμο της Καρπασίας. Πώς ο γέρος Ονούφριος του έμαθε να φτιάχνει στην αρχή μικρά πιδκιαύλια και μετά μεγαλύτερα, για να φτάσει στο σήμερα, στη Μοσφιλωτή όπου εγκαταστάθηκε μετά την εισβολή, για να φτιάχνει πιδκιαύλια, για να περνά η ώρα του. Ο κ. Γιάννης μας ανέφερε τη διαδικασία παραγωγής ενός πιθκιαυλιού, ενώ μας έδειξε και πώς το διακοσμεί, με τη χρήση ενός μαχαιριού. Όλα αυτά, την ώρα που διαπιστώνεται πως οι μόνοι που συνεχίζουν να παράγουν πιδκιαύλια είναι άτομα μεγάλης ηλικίας, αφού οι νέοι στην πλειοψηφία τους, δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τη συγκεκριμένη τέχνη.