ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
Σήμερα, περίπου ενάμιση μήνα πριν από τις βουλευτικές εκλογές, θα μπορούσε να πει κανείς πως ο προεκλογικός αγώνας των πολιτικών δυνάμεων περιστρέφεται εν πολλοίς γύρω από τους δύο… κλασικούς άξονες της διαχρονικά αναπτυσσόμενης επιχειρηματολογίας τους. Κυπριακό και οικονομία είναι το βασικό δίπτυχο πάνω στο οποίο τα κόμματα οικοδομούν και επενδύουν, στοχεύοντας στη μέγιστη δυνατή συγκομιδή στις 22 Μαΐου. Για το κυβερνών κόμμα του ΔΗΣΥ, ως ισχυρό χαρτί προβάλλει η επιτυχής έξοδος της χώρας μας από το Μνημόνιο, το μεταρρυθμιστικό έργο που επιτελέστηκε σε πολλούς τομείς, το κατά γενική ομολογία νοικοκύρεμα που η κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη επέφερε επί των δημόσιων οικονομικών, αλλά και η δημιουργία διαφαινόμενων προοπτικών επιστροφής στην ανάπτυξη, με τρόπο που σε βάθος χρόνου να μην ευημερούν μόνο οι αριθμοί, αλλά και οι άνθρωποι. Από την άλλη, προβαίνοντας σε εκ διαμέτρου αντίθετη ανάγνωση της όλης κατάστασης, το ΑΚΕΛ έχει να λέει για τα δεινά που επισώρευσε σε μεγάλη μερίδα των συμπολιτών μας η πολιτική του Μνημονίου και της λιτότητας, για την ανεργία που παραμένει στα ύψη, για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που εξακολουθούν ν’ αποτελούν ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της κυπριακής κοινωνίας. Ενώ την ίδια ώρα, για ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, το Κυπριακό είναι το κεφάλαιο εκείνο πάνω στο οποίο ευελπιστούν να στήσουν την επιχείρηση συσπείρωσης των ψηφοφόρων τους. Εμβολιάζοντας συνάμα τη στρατηγική τους με βολές κατά των κοινωνικοοικονομικών πολιτικών της κυβέρνησης και του ΔΗΣΥ.
Στην πορεία προς τις βουλευτικές εκλογές του προσεχούς Μαΐου, ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα είχε η σύγκριση της επικοινωνιακής πολιτικής και στρατηγικής των κομμάτων με την ανάλογη προ πενταετίας προσπάθειά τους, που είχε τότε ως φόντο τις βουλευτικές εκλογές της 22ας Μαΐου 2011. Μια εκλογική αναμέτρηση η οποία διεξήχθη βεβαίως κάτω από διαφορετικούς συσχετισμούς δυνάμεων και διαφορετικές ισορροπίες. Το ΑΚΕΛ ήταν τότε κυβερνών κόμμα, το ΔΗΚΟ βρισκόταν στην κυβέρνηση Χριστόφια αλλά η τότε ηγεσία του δεχόταν την έντονη αμφισβήτηση της τότε εσωκομματικής αντιπολίτευσης, η ΕΔΕΚ είχε μερικούς μήνες νωρίτερα αποχωρήσει από το κυβερνητικό σχήμα και προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της, ενώ ο ΔΗΣΥ έπαιζε το προεκλογικό παιχνίδι με τους δικούς του όρους και με τη σχετική ευχέρεια κινήσεων που του παρείχε ο αντιπολιτευτικός του ρόλος.
ΜΕ ΡΟΛΟ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΤΟ ΑΚΕΛ
Υπό το σύνθημα «ΑΚΕΛ ισχυρό, δύναμη για τον λαό» - «Για το μέλλον της Κύπρου, για την Κύπρο του μέλλοντος», το τότε κυβερνών κόμμα ριχνόταν στη μάχη των βουλευτικών εκλογών με βασικό στόχο να διατηρήσει την πρωτιά που είχε εξασφαλίσει στις βουλευτικές εκλογές του 2006. Έχοντας υποστεί ήδη σε μεγάλο βαθμό την αναπόφευκτη φθορά της εξουσίας, το ΑΚΕΛ καλείτο να υπεραμυνθεί των πολιτικών της κυβέρνησης Δημήτρη Χριστόφια, τόσο στο Κυπριακό όσο και στα ζητήματα εσωτερικής διακυβέρνησης (με επίκεντρο τις οικονομικές πολιτικές που εφάρμοζε), αναχαιτίζοντας τις επικρίσεις που διατύπωναν τα κόμματα της αντιπολίτευσης για τους χειρισμούς του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας. Ουσιαστικά, το ΑΚΕΛ είχε επωμιστεί όλο το βάρος της υπεράσπισης του κυβερνητικού έργου και σε αυτή τη βάση ήταν που κινείτο προεκλογικά. «Στις 22 του Μάη ο Κυπριακός Λαός θα απαντήσει στη μονότονη και ισοπεδωτική συγχορδία, που επαναλαμβάνει φορτικά πως για ό,τι γίνεται φταίει “ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ” και για το ό,τι δεν γίνεται, πάλι φταίει “ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ”», αναφερόταν, μεταξύ άλλων, σ’ ένα από τα κεντρικά προεκλογικά φυλλάδια του κόμματος. Το ΑΚΕΛ προέτασσε κυρίως την ολοκλήρωση της υλοποίησης του «φιλολαϊκού προγράμματος διακυβέρνησης», τη στήριξη πολιτικών για ενίσχυση των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, την αντιμετώπιση της ανεργίας, τη στήριξη των εισοδημάτων των εργαζομένων και την όσο πιο ανώδυνη για την Κύπρο επέλαση της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, το ΑΚΕΛ μιλούσε για «ψήφο που θα δώσει απαντήσεις ενάντια σε επικίνδυνους πειραματισμούς». Κι όλα αυτά, ούτε δύο μήνες πριν από την έκρηξη στο Μαρί και το ντόμινο εξελίξεων που αυτό το περιστατικό προκάλεσε στην κυπριακή οικονομία…
ΕΝΩΝΕ ΔΥΝΑΜΕΙΣ Ο ΔΗΣΥ
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, που με ηγέτη τον Νίκο Αναστασιάδη έδινε τότε την προεκλογική του μάχη από το χαράκωμα της αντιπολίτευσης, είχε ως αιχμή του δόρατος της στρατηγικής του την οικονομία, και συγκεκριμένα τα δομικά της προβλήματα και την επικίνδυνη πορεία που διέβλεπε να διαγράφεται. Οι τρεις βασικοί πυλώνες της επικοινωνιακής πολιτικής του ΔΗΣΥ εδράζονταν στα υψηλά επίπεδα της ανεργίας, στην ακρίβεια, καθώς και στην προτασσόμενη από το κόμμα ανάγκη γι’ ανάπτυξη. «ΔΗΣΥ: Ενώνουμε δυνάμεις», ήταν το βασικό σύνθημα του κόμματος, το οποίο συνοδευόταν από το: «Τολμούμε, διεκδικούμε, ελπίζουμε». Μεταξύ άλλων, ο ΔΗΣΥ μιλούσε για την ανάγκη αλλαγής «του ξεπερασμένου κρατικού μοντέλου, το οποίο, όπως και σήμερα, μαστίζεται από τη γραφειοκρατία και τη σπατάλη». Ταυτόχρονα, πρότασσε τις προτάσεις του γι’ αντιμετώπιση της ανεργίας, της ακρίβειας και των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων, ενώ υποσχόταν αλλαγή και απαλλαγή από ξεπερασμένες πολιτικές, συμπεριφορές και νοοτροπίες. Αναφορικά με το Κυπριακό, ο ΔΗΣΥ τηρούσε μια σχετικά ήπια στάση έναντι του Δημήτρη Χριστόφια, καθότι σε γενικές γραμμές στήριζε τους χειρισμούς και την ακολουθούμενη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας πολιτική.
ΑΚΡΟΒΑΤΟΥΣΕ ΤΟ ΔΗΚΟ
«Δύναμη ευθύνης, δύναμη προοπτικής», ήταν το βασικό σλόγκαν του ΔΗΚΟ, πρόεδρος του οποίου ήταν τότε ο Μάριος Καρογιάν. «Η δική σου απάντηση στην κρίση», «Αλλαγές και μεταρρυθμίσεις τώρα», «Ναι στη σταθερότητα, όχι στη στασιμότητα», ήταν επίσης μερικά από τα προεκλογικά συνθήματα του κόμματος, ενδεικτικά της στόχευσης της προεκλογικής του εκστρατείας. Το Δημοκρατικό Κόμμα, που καλείτο ν’ ακροβατήσει στο τεντωμένο σχοινί της συμμετοχής του στην κυβέρνηση από τη μια, και της συσπείρωσης των ψηφοφόρων του από την άλλη, προέτασσε το τρίπτυχο ανάπτυξη - ανάκαμψη - κοινωνική αλλαγή, επικεντρώνοντας την προεκλογική του φρασεολογία στην αναγκαιότητα σταθεροποίησης της οικονομίας και προσέλκυσης επενδύσεων. Σε σχέση με το Κυπριακό, το ΔΗΚΟ βρισκόταν σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση, καθότι ενώ διατηρούσε και εξέφραζε ουσιαστικές διαφωνίες προς τους χειρισμούς του Προέδρου Χριστόφια, την ίδια στιγμή παρέμενε στο κυβερνητικό σχήμα. Ως εκ τούτου, εφάρμοζε την πολιτική του καρότου και του μαστιγίου. Η ηγεσία του κόμματος απαντούσε σε όσους την επέκριναν ότι εξακολουθούσε να στηρίζει τον Δημήτρη Χριστόφια παρά τις διαφωνίες τους στο Κυπριακό, πως η παρουσία του ΔΗΚΟ στην κυβέρνηση αποτελούσε δικλίδα ασφαλείας για αποσόβηση περαιτέρω υποχωρήσεων.
ΕΠΑΙΖΕ ΚΥΠΡΙΑΚΟ Η ΕΔΕΚ
«ΕΔΕΚ δυνατή, Κύπρος δυνατή», ήταν το κεντρικό σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας του Κινήματος στις βουλευτικές εκλογές του 2011. Η ΕΔΕΚ, έχοντας μερικούς μήνες προηγουμένως αποχωρήσει από την κυβέρνηση Χριστόφια λόγω των διαφωνιών της στο Κυπριακό, αξίωνε όπως και σήμερα αλλαγή στρατηγικής όσον αφορά στη διαχείριση του εθνικού μας προβλήματος, ασκώντας δριμεία κριτική στους χειρισμούς του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας. «Πάρε θέση για την Κύπρο», ήταν ένα χαρακτηριστικό σλόγκαν με το οποίο βάδιζε προς την κάλπη, ενώ σε ό,τι αφορά τα κοινωνικοοικονομικά ζητήματα, η ΕΔΕΚ αξίωνε μια νέα κοινωνική συμφωνία: «Ανάπτυξη με αλληλεγγύη και επίκεντρο τον άνθρωπο», ήταν το χαρακτηριστικό σύνθημα του κόμματος, που μεταξύ άλλων ζητούσε φορολόγηση του πλούτου, κατάργηση των πολλαπλών συντάξεων, περιορισμό της σπατάλης, προστασία των αδύναμων οικονομικά ομάδων κτλ.
ΕΥΡΩΚΟ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ
Την αλλαγή επαγγελόταν το Ευρωπαϊκό Κόμμα κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2011. «Τους είδαμε, τους ξέρουμε, αλλαγή τώρα», ήταν το κεντρικό σύνθημα του ΕΥΡΩΚΟ, προμετωπίδα του οποίου ήταν επίσης το Κυπριακό. Το Ευρωπαϊκό Κόμμα προειδοποιούσε για κινδύνους που ελλόχευαν για τον τόπο από τα «δώρα Χριστόφια» και τις «προτάσεις Αναστασιάδη», καθώς και για την επαπειλούμενη χρεοκοπία της κυπριακής οικονομίας. Παράλληλα, έκανε λόγο για την ανάγκη προσέλκυσης επενδύσεων, δημιουργίας μεγάλων αναπτυξιακών έργων, ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, μεταρρύθμισης του κράτους, πτώσης των επιτοκίων κ.ά.
