Για άλλη μια φορά κάποιοι εκμεταλλευόμενοι μια τραγωδία επιλέγουν να βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος… Να «αρπάζουν την ευκαιρία» προκειμένου να δώσουν τη δική τους «παράσταση»… Είτε στα πλαίσια της προεκλογικής, είτε στα πλαίσια της αντιπολίτευσης, είτε στα πλαίσια εκδίκησης με φόντο τα «παλιά»….
Ένα παιδί μόλις 18 ετών καταλήγει στις Κεντρικές φυλακές έχοντας στην πλάτη του 67 κατηγορίες. Ένα παιδί που από τα εφηβικά του χρόνια βρισκόταν βουτηγμένος στο έγκλημα και την παρανομία. Ένα παιδί με λάθος πρότυπα, λάθος δρόμο, και λάθος στήριξη… Ποιος νοιάστηκε όμως για αυτά; Ποιος νοιάστηκε να σχολιάσει την παντελή απουσία αρμόδιων κοινωνικών υπηρεσιών για τη στήριξη αυτών των παιδιών; Ποιος νοιάστηκε ότι ένας ανήλικος ήταν χρήστης σκληρών ναρκωτικών; Ποιος νοιάστηκε προηγουμένως να βοηθήσει αυτό το παιδί; Ένα παιδί που σαν αυτό υπάρχουν δεκάδες, τα οποία θα «θυμηθούμε» αφότου πεθάνουν! Όπως κάθε φορά…
Κάποιοι έτρεξαν να «παραξενευτούν» στο άκουσμα της φημολογίας ότι έκανε χρήση ναρκωτικών… Ναι όντως στα «μοναστήρια» δεν υπάρχουν ναρκωτικά και για δεκαετίες τώρα δεν ακούστηκε ούτε λέξη για ναρκωτικά μέσα στις φυλακές! Ούτε καν οι κρατούμενοι δεν ξέρουν τι θα πει αυτή η λέξη (!)…
Έτσι, επί ευκαιρίας του θανάτου του 18χρονου, άρχισαν τα ίδια σχόλια με τους ίδιους αποδέκτες και με τα ίδια κίνητρα...
Οι απορίες οι ίδιες, οι επισημάνσεις οι ίδιες, οι «πηγές» ενημέρωσης ανάλογα στρατοπέδου οι ίδιες και… τι είχες Γιάννη μου, τι είχα πάντα! Και η ευαισθησία ξαφνικά 24 ώρες μετά «σβήνει».
Και αφού το πρόβλημα ήταν τα ναρκωτικά κανείς δεν έθιξε το θέμα της διαφθοράς που είναι ο πυρήνας και για αυτή τη διαφθορά ακούσαμε τόσα πολλά «θα και θα»…
Επίσης πατώντας στην κυριολεξία επί πτωμάτων, κάποιοι άδραξαν της ευκαιρίας να «χτυπήσουν το αντίπαλο στρατόπεδο» με σκόπιμες διαρροές που είχαν απώτερο σκοπό, αφού παραμένουν ανοιχτοί λογαριασμοί από «τα παλιά» και ο «πόλεμος συνεχίζεται»…
Κάποιοι βέβαια από αυτούς όλους, σε άλλη υπόθεση κρατούμενου δεν σχολίαζαν λέξη… Αντιθέτως!
Ο 18χρονος ήταν ένα παιδί θύμα των καιρών μας, που οι κρατικές υπηρεσίες δεν ενδιαφέρθηκαν να τον προστατεύσουν εκεί και όταν η οικογένειά του αδυνατούσε. Για το θάνατο του η ευθύνη βαραίνει ολόκληρη την κυπριακή κοινωνία. Δεν εμπίπτει ο θάνατος του σε πολιτικές αντιπαραθέσεις, σε εκδικητικές ενέργειες και σε ραδιουργίες…
Ένα παιδί μόλις 18 ετών καταλήγει στις Κεντρικές φυλακές έχοντας στην πλάτη του 67 κατηγορίες. Ένα παιδί που από τα εφηβικά του χρόνια βρισκόταν βουτηγμένος στο έγκλημα και την παρανομία. Ένα παιδί με λάθος πρότυπα, λάθος δρόμο, και λάθος στήριξη… Ποιος νοιάστηκε όμως για αυτά; Ποιος νοιάστηκε να σχολιάσει την παντελή απουσία αρμόδιων κοινωνικών υπηρεσιών για τη στήριξη αυτών των παιδιών; Ποιος νοιάστηκε ότι ένας ανήλικος ήταν χρήστης σκληρών ναρκωτικών; Ποιος νοιάστηκε προηγουμένως να βοηθήσει αυτό το παιδί; Ένα παιδί που σαν αυτό υπάρχουν δεκάδες, τα οποία θα «θυμηθούμε» αφότου πεθάνουν! Όπως κάθε φορά…
Κάποιοι έτρεξαν να «παραξενευτούν» στο άκουσμα της φημολογίας ότι έκανε χρήση ναρκωτικών… Ναι όντως στα «μοναστήρια» δεν υπάρχουν ναρκωτικά και για δεκαετίες τώρα δεν ακούστηκε ούτε λέξη για ναρκωτικά μέσα στις φυλακές! Ούτε καν οι κρατούμενοι δεν ξέρουν τι θα πει αυτή η λέξη (!)…
Έτσι, επί ευκαιρίας του θανάτου του 18χρονου, άρχισαν τα ίδια σχόλια με τους ίδιους αποδέκτες και με τα ίδια κίνητρα...
Οι απορίες οι ίδιες, οι επισημάνσεις οι ίδιες, οι «πηγές» ενημέρωσης ανάλογα στρατοπέδου οι ίδιες και… τι είχες Γιάννη μου, τι είχα πάντα! Και η ευαισθησία ξαφνικά 24 ώρες μετά «σβήνει».
Και αφού το πρόβλημα ήταν τα ναρκωτικά κανείς δεν έθιξε το θέμα της διαφθοράς που είναι ο πυρήνας και για αυτή τη διαφθορά ακούσαμε τόσα πολλά «θα και θα»…
Επίσης πατώντας στην κυριολεξία επί πτωμάτων, κάποιοι άδραξαν της ευκαιρίας να «χτυπήσουν το αντίπαλο στρατόπεδο» με σκόπιμες διαρροές που είχαν απώτερο σκοπό, αφού παραμένουν ανοιχτοί λογαριασμοί από «τα παλιά» και ο «πόλεμος συνεχίζεται»…
Κάποιοι βέβαια από αυτούς όλους, σε άλλη υπόθεση κρατούμενου δεν σχολίαζαν λέξη… Αντιθέτως!
Ο 18χρονος ήταν ένα παιδί θύμα των καιρών μας, που οι κρατικές υπηρεσίες δεν ενδιαφέρθηκαν να τον προστατεύσουν εκεί και όταν η οικογένειά του αδυνατούσε. Για το θάνατο του η ευθύνη βαραίνει ολόκληρη την κυπριακή κοινωνία. Δεν εμπίπτει ο θάνατος του σε πολιτικές αντιπαραθέσεις, σε εκδικητικές ενέργειες και σε ραδιουργίες…
Δείτε επίσης:
Κόλαση, παράδεισος… Ένα τσιγάρο δρόμος
