Τις απαραίτητες ανάσες παίρνουν αυτές τις μέρες τα κόμματα, να γεμίσουν μπαταρίες ενόψει των επόμενων, δύσκολων μηνών, που θα ριχθούν στη μάχη των Βουλευτικών Εκλογών. Οι Βουλευτικές είναι οι κατ’ εξοχήν κομματικές εκλογές, στις οποίες μετρούν τις δυνάμεις τους και καθορίζουν τον βαθμό επιρροής τους στο πολιτικό σύστημα για τα επόμενα πέντε χρόνια. Και δεν είναι εκλογές με ελαφρυντικά, επειδή ούτε εξαρτώνται από συνεργασίες με τρίτους, όπως συμβαίνει στις Προεδρικές, ούτε έχουν να τρέξουν παράλληλες κούρσες, όπως συνέβη στις διπλές εκλογές. Είτε θα πετύχουν στους στόχους τους, είτε θα αποτύχουν.
Παρόλο που υπάρχει ακόμη πολιτική δραστηριότητα, ακόμη και αυτές τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου που συνήθως φθίνει εντελώς, η πραγματική δουλειά ξεκινά το φθινόπωρο. Οι πολιτικές δυνάμεις θα πρέπει να δουλέψουν ταυτόχρονα σε τέσσερις τομείς: Να στήσουν τα ψηφοδέλτιά τους, να ετοιμάσουν τις προγραμματικές τους θέσεις, να καταλήξουν στην επικοινωνιακή τους στρατηγική και να δουλέψουν τα οργανωτικά τους. Για να γίνουν όλα αυτά δεν εργάζονται μόνο οι ηγεσίες, αλλά ένας μικρός στρατός. Και αποτελούν όλα σημαντικά συστατικά στοιχεία για μία επιτυχημένη πορεία. Για παράδειγμα, ένα κόμμα με καλές θέσεις, που δεν τις επικοινωνεί σωστά, δεν μπορεί να επιτύχει το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του. Ή ένα κόμμα με κακό ψηφοδέλτιο θα έχει σίγουρα απώλειες, ακόμη και αν κάνει εξαιρετική οργανωτική δουλειά.
Αυτό σημαίνει πως πρέπει όλοι να βρίσκονται σε εγρήγορση, ο καθένας στον τομέα του, και μετά τα Χριστούγεννα να ριχθούν όλοι στον προεκλογικό, ο οποίος αναμένεται να είναι πολύ δύσκολος, λόγω του πολιτικού περιβάλλοντος που επικρατεί, το οποίο δεν ευνοεί τις παραδοσιακές δυνάμεις. Οι υποψήφιοι θα πρέπει να προετοιμαστούν κατάλληλα, ιδιαίτερα οι λιγότερο έμπειροι, ώστε να μην εκτεθούν κατά τις δημόσιες παρουσίες τους, και θα πρέπει να υπάρξει η σωστή διαχείριση, ώστε να αναπτυχθεί δυναμική.
Η εικόνα που εκπέμπουν μέχρι στιγμής είναι περισσότερο αμηχανίας παρά ενθουσιασμού. Παρά το γεγονός πως η πολλή δουλειά θα γίνει μετά το καλοκαίρι, δεν σημαίνει πως δεν έχει ήδη αρχίσει και τα κόμματα έχουν εντοπίσει δυσκολίες. Φαίνεται να υπάρχει μία ευρύτερη -σε άλλους περισσότερο και σε άλλους λιγότερο- δυστοκία στο στήσιμο των ψηφοδελτίων, με τρόπο που να δυναμώνει την πολιτική παρουσία, την εικόνα και το μήνυμα των πολιτικών δυνάμεων.
Το ζητούμενο, άλλωστε, δεν είναι να βρουν 56 ανθρώπους. Είναι να στήσουν την καλύτερη δυνατή ομάδα υποψηφίων, που να πληροί συνολικά τα κριτήρια και να μπορεί ατομικά ο καθένας να προσελκύσει ψηφοφόρους. Και φαίνεται πως, με την πάροδο του χρόνου, αυτό καθίσταται όλο και πιο δύσκολο, καθώς η αποστροφή από την πολιτική λειτουργεί ανασταλτικά για πολλούς, που ίσως στα παρελθόν να ενδιαφέρονταν να ριχθούν σε μία προεκλογική μάχη. Το δε τοξικό κλίμα, που αναπτύσσεται κυρίως στα social media, καθιστά ακόμη πιο αποτρεπτική την προσπάθεια, ιδιαίτερα για πρόσωπα που αντιλαμβάνονται ότι απλώς θα βοηθήσουν και δεν έχουν πραγματικές πιθανότητες εκλογής. Στην πραγματικότητα, είναι λίγα τα επιχειρήματα που μπορούν να επιστρατεύσουν οι ηγεσίες για να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί κάποιος να μπει σε αυτή τη διαδικασία απλώς και μόνο για να κουραστεί και να φθαρεί, ενώ γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν θα έχει επιτυχή πορεία η υποψηφιότητά του. Με τα σημερινά δεδομένα, η ενασχόληση με τα κόμματα δεν προσδίδει πλέον στους ανθρώπους πρεστίζ, αλλά ενδεχομένως τους το αφαιρεί.
Τα κόμματα έχουν, όμως, και άλλες αντικειμενικές δυσκολίες αναφορικά με τα ψηφοδέλτια, ακόμη και αν έχουν περισσότερους από 56 ενδιαφερόμενους. Για παράδειγμα έχουν παρέλθει οι εποχές που μπορούσαν να κατεβάσουν σε μία επαρχία μόνο μεσήλικες άντρες και κάτι τέτοιο να είναι κοινωνικά και πολιτικά αποδεκτό. Θα πρέπει να φροντίζουν τα ψηφοδέλτιά τους να αντανακλούν την κοινωνία και να είναι συμβατά με τα σημεία των καιρών. Και αυτό δεν αφορά μόνο το φύλο και την ηλικία, αλλά διαφόρων ειδών δημογραφικά στοιχεία, τα οποία πρέπει να ληφθούν υπόψιν.
Κυρίως, όμως, οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να βρουν ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν. Κάτι που δεν είναι ξύλινο, δεν είναι επανάληψη, που δεν ήρθε με απευθείας πτήση από ένα παρελθόν που δεν ταιριάζει στις σημερινές πραγματικότητες. Που δεν είναι ουτοπικό, δεν υπόσχεται πράγματα που δεν μπορούν να υλοποιηθούν, δεν χάνεται μέσα στα «θα». Θα πρέπει να ψάξουν για υποψήφιους με σφαιρική αντίληψη αλλά και τομείς εξειδίκευσης, με την απαιτούμενη σοβαρότητα αλλά και την ανάλογη ευαισθησία. Που να στέλνουν το μήνυμα πως είναι πρόθυμοι να ακούσουν, που μπορούν να είναι δημιουργικοί. Που να κατανοούν πραγματικά τις ανάγκες και τα κενά και να έχουν άποψη.
Κανένας φυσικά δεν μπορεί να είναι τέλειος. Ούτε και μπορεί να τους ικανοποιήσει όλους. Αυτό είναι πλήρως κατανοητό. Όμως οι πολιτικές δυνάμεις καλούνται να πείσουν πως κατέβαλαν πραγματική προσπάθεια να προσφέρουν στους πολίτες τις καλύτερες δυνατές επιλογές. Αλλιώς, εν μέσω τεράστιου ανταγωνισμού και πολλαπλών πιέσεων, οι υποψήφιοι θα αφαιρούν από τη μεγάλη εικόνα αντί να προσθέτουν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
