Όλα τα συστατικά στοιχεία ώστε να μετατραπεί σε ένα εκλογικό θρίλερ διαθέτουν οι τουρκικές εκλογές που είναι προγραμματισμένες για αύριο. Δύο ισχυροί πόλοι, ένα τεράστιο διακύβευμα, χτυπήματα κάτω από τη μέση, απειλές, δωροδοκίες, ίντριγκες και το πιο σημαντικό, βία. Βία η οποία καταγγέλλεται εκατέρωθεν με τους αναλυτές να χτυπούν καμπανάκι κινδύνου για την επόμενη ημέρα, εκφράζοντας φόβους, για μη ομαλή διαδοχή, σε περίπτωση που νικητής είναι ο υποψήφιος του συνασπισμού της αντιπολίτευσης.
Ένα από τα σημαντικά πράγματα που θα πρέπει να ξέρει κάποιος ενόψει των αυριανών εκλογών, είναι πως αυτές για πρώτη φορά θα είναι διπλές. Δηλαδή ο τουρκικός λαός, καλείται να εκλέξει τον επόμενο Πρόεδρο της χώρας, αλλά και να αποφασίσει τη σύνθεση της Βουλής.
Το παζλ δυνάμεων που κατέρχονται στις τουρκικές εκλογές, περιέγραψε στο PodCast Legal Matters με τον Χριστόφορο Χριστοφή, ο Λέκτορας στο Τμήμα Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου, Νίκος Μούδουρος. Όπως εξήγησε στις αυριανές εκλογές, κατέρχονται τρεις μεγάλες συμμαχίες. Η πρώτη συμμαχία που φέρει το όνομα «Συμμαχία του Λαού», στηρίζει τον Ταγίπ Ερντογάν και αποτελείται από τέσσερα κόμματα, Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ταγίπ Ερντογάν, το κόμμα Εθνικιστικής Δράσης, ή των Γκρίζων Λύκων, όπως είναι πιο γνωστό, του Μπαχτσελί, το Κόμμα Μεγάλης Ενότητας και το Κόμμα Ελεύθερης Υπόθεσης.
Σύμφωνα με τον γερμανικό Τύπο, «η τουρκική αντιπολίτευση αναζητούσε εδώ και καιρό έναν κοινό υποψήφιο για να αμφισβητήσει τον επί χρόνια ηγέτη της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο Κιλιτσντάρογλου γεννήθηκε το 1948 σε ένα χωριό στην περιοχή Τούντζελι της ανατολικής Ανατολίας. Κατάγεται από οικογένεια Αλεβιτών. Οι Αλεβίτες είναι μια εθνική-θρησκευτική μειονότητα στην Τουρκία. Είναι το τέταρτο από τα επτά παιδιά και το μόνο στην οικογένεια που έχει σπουδάσει, καθώς αποφοίτησε στην Άγκυρα με πτυχίο στα οικονομικά. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος. Ο ίδιος ξεκίνησε την επαγγελματική του ζωή το 1971 ως σύμβουλος στο Υπουργείο Οικονομικών της Τουρκίας. Σταδιακά ανέβηκε στην τουρκική γραφειοκρατία και το 1992 έγινε διευθυντής του Οργανισμού Κοινωνικών Ασφαλίσεων (SSK). Το 1994 ανακηρύχθηκε «Γραφειοκράτης της Χρονιάς» από οικονομικό περιοδικό. Το 1999 συνταξιοδοτήθηκε.
Ήταν πάντα γνωστός για την ειλικρίνεια και την αξιοπιστία του - κάτι όχι αυτονόητο στην πολιτική, ειδικά στην Τουρκία. Ως γραφειοκράτης καταπολέμησε τη διαφθορά. Χάρη στην πολυετή δουλειά του στον ασφαλιστικό κλάδο, λέγεται ότι απέκτησε την ικανότητα να βρίσκει ...βελόνα στα άχυρα:
Η πολιτική του καριέρα ξεκίνησε όταν ετοίμασε μια έκθεση διαφθοράς κατόπιν αιτήματος του σοσιαλδημοκρατικού κεμαλικού κόμματος CHP. Η έκθεση έτυχε θετικής υποδοχής από τον πρώην αρχηγό του κόμματος Ντενίζ Μπαϊκάλ, γεγονός που συνέβαλε στην είσοδό του στην πολιτική.Η πρώτη του παρουσία στο τουρκικό κοινοβούλιο ήρθε μετά τις εκλογές του 2002, κατά τις οποίες ο νυν πρόεδρος Ερντογάν ανήλθε στην εξουσία. Το 2007 έγινε αναπληρωτής επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του CHP. Το 2009 έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος Κωνσταντινούπολης και έχασε από τον υποψήφιο του AKP.
Κέρδισε διεθνή φήμη όταν περπάτησε από την Άγκυρα στην Κωνσταντινούπολη το 2017. Αυτός και οι οπαδοί του περπάτησαν περίπου 420 χιλιόμετρα στο πλαίσιο μιας διαδήλωσης που αποκαλούσαν «Πορεία Δικαιοσύνης». Η 25ήμερη πορεία του είχε ως στόχο τη διαμαρτυρία ενάντια στην αυξανόμενη καταστολή από την κυβέρνηση του AKP. Αφορμή στάθηκε η ποινή φυλάκισης για τον πολιτικό και δημοσιογράφο του CHP Ένις Μπερμπέρογλου.
